بسیاری از سربازان در جنگ جهانی اول، ساعت مچی را که به سرعت قابل خواندن باشد به ساعتی که در جیب ژاکت قرار داده می‌شد، ترجیح می‌دادند. یکی از نتایج این موضوع فرارگیر شدن ساعت مچی در میان مردان، پس از اتمام جنگ بود. مردانی که این نوع ساعت‌ها را زنانه می‌پنداشتند. ساعت‌های مچی که مردان در خط مقدم به دست می‌کردند، دارای یک محافظ بود.

ساعت‌های مچی به عنوان یک ژانر در دهه 1920 ظهور کرد. لوئیز کارتیه یکی از پیشروها در این دهه بود. او ساعت Cartier Tank را در سال 1917 طراحی کرد که در سال 1919 تولید شد. در سال 1921 نیز Cartier Tank Cintre به بازار عرضه شد.

سبک Art Deco در طراحی ساعت مچی نیز تأثیرگذار بود. ساعت‌های این سبک دارای صفحه مستطیلی بودند.

با گسترش جنگ جهانی دوم، نیروهای نظامی دوباره بر طراحی ساعت تأثیر زیادی گذاشتند. در این دهه، ساعت‌های خلبانی بسیار گسترش پیدا کرد. ساعت Big Pilot’s Watch یکی از این ساعت‌ها بود که IWC برای نیروهای هوایی آلمان‌ها در سال 1940 طراحی کرد.

کمتر ساعتی به اندازه ساعت Submariner رولکس، بر دنیای ساعت تأثیر گذاشت. یک ساعت اسپرت که شاید بیشترین کپی در طول تاریخ از روی این ساعت زده شده است.

دهه 60، دوره فضای بیرونی بود. معروف‌ترین ساعت‌های این دوره ساعت Omega’s Speedmaster Professional بود که برای اولین بار در ماه پوشیده شد (عملیات آپولو 11).

در دهه 1970، ساعت‌های کوارتز بر دنیا حکمرانی می‌کردند. ساعت‌های دیجیتال این شرکت اولین بار با LED قرمز رنگ و بعد از آن بر روی LCD عرضه شد. ساعت Chronosplit شرکت Heuer در سال 1975، هر دو صفحه را با خود داشت.

در این دهه به لطف سواچ میلیون‌ها انسان ساعت را نه تنها برای خواندن زمان بله برای تفریح نیز می‌خریدند. در این سال‌ها سواچ، ساعت‌ها را با رنگ‎های مختلف و به صوت پلاستیکی به بازار عرضه می‌کرد.

رنساسن ساعت‌های مکانیکی از دهه 190 بود. در این دهه فناوری‌های هورولوژی در مرکز توجه بود. البته نوآوری‌هایی در طراحی نیز دیده می‌شد. برای نمونه می‌توان به ساعت اشاره Lange 1 نمود.

به ندرت ساعتی در این دهه به موفقیت ساعت Big Bang شرکت Hublot برسد. تم این ساعت، ترکیبی از مصالح مختلف بود.

روند برای نشان دادن داخل ساعت در اوایل دهه 2000 شروع شد. ولی بعد از سال 2010 این موضوع گسترش بیشتری پیدا کرد. Richar Mille از پیشروهای این نوع ساعت است.